De wijvenweek is nog niet begonnen, zelfs nog niet eens aangekondigd (ze weten nog niet eens of er eentje komt) en ik begin hier al met een bekentenis.
Ik ben bang van de dood… als ik er aan begin te denken krijg ik zweet in mijn handen (nu zelfs al) en als ik op tijd stop met erover te denken krijg ik maar een kleine paniekaanval, kan ik niet stoppen (zoals s nachts in bed) met denken dan smijt het lijf er nog een hyperventilatie aanval bovenop…
De gedachte dat het hier elke seconde gedaan kan zijn… zo poef, gedaan en dan? Ja dan besef ik da niet meer, maar wat dan? Echt, die onwetendheid, ik word er gek van…
En dan denk ik ook meteen, maar ik ben nog niet klaar om te sterven, ik heb net 2 kindjes, een prachtige man en ik wil met hen nog 1001 dingen doen!
Elke keer ik hoor dat er iemand dood gaat, slaat dit gevoel in mijn gezicht, petat… Ik ben er elke keer een paar uur slecht van…
Tante Tweet blogt mee 
Posted by lady bright eyes on februari 21, 2013 at 8:27 pm
ooh ik ken dat gevoel volledig, kreeg ook al zo’n aanval toen ik het alleen nog maar las..
en denk dat we niet alleen zijn..
Posted by lady bright eyes on februari 21, 2013 at 8:28 pm
Denk ook da we der nie veel kunnen aan doen..
Posted by fie on februari 22, 2013 at 10:44 am
en elke keer denk ik g*domme, ik wil nu leven en niet binnen een een paar jaar moeten beseffen dat mijn kindjes groot zijn en ik het maar half gezien heb.
feel your pain,
En het meeste schrik heb ik voor diezelfde, want wat moet er met hen gebeuren als ik of nog erger tim en ik er plots niet meer zijn. Kopzorgen